Projekt polega na realizacji zajęć edukacyjnych wśród dzieci i młodzieży szkolnej z wykorzystaniem nowatorskich metod, czyli warsztatów oraz spektakli Teatru Lalek z niepełnosprawnością.
Relacja z pierwszego roku realizacji projektu FIO
Wraz z końcem 2016 zamknęliśmy pierwszy rok realizacji projektu FIO, a przed nami kolejne 11 miesięcy. Do tej chwili w naszych działaniach uczestniczyło 3047 dzieci oraz 234 osób dorosłych z ich otoczenia. Wzięli oni udział w 116 przedstawieniach Teatru Lalek z Niepełnosprawnością oraz w 12 wspólnych przedsięwzięciach z udziałem 50 osób z niepełnosprawnością intelektualną. Teatr miał swoje przedstawienia w województwie mazowieckim, wielkopolskim i dolnośląskim. Działania realizowaliśmy w partnerstwie formalnym z Teatrem Nowym w Poznaniu oraz nieformalnym z PWST w Krakowie Filia we Wrocławiu. Podjęliśmy także współpracę z Teatrem Baj w Warszawie. Podczas wspomnianych 12 okazji do integracji pomiędzy dziećmi (132 osób), ich otoczeniem (63 osoby) oraz osobami z niepełnosprawnością (50 osób) zrealizowano następujące typy działań: wyjście do kina, a później dyskusja na temat filmu w kawiarni; wyjazd do Kotliny Kłodzkiej; spotkanie kilku pedagogów mające na celu stworzenie konspektu zajęć z dziećmi przeprowadzanych po przedstawieniach Teatru Lalek z Niepełnosprawnością; otwarte spotkanie dla rodzin z udziałem dzieci i harcerzy (w tym zajęcia plastyczne, wspólne muzykowanie na bębnach afrykańskich); wykonywanie kart świątecznych i robienie ozdobnych mydełek wraz z drużyną Skautów Europy; spotkanie integracyjne w domu dla osób z niepełnosprawnością z dziećmi szkolnymi z Poznania; pieczenie i ozdabianie pierników oraz wykonywanie ozdób świątecznych i ubieranie choinki wspólnie z drużyną harcerską oraz dziećmi francuskojęzycznymi z warszawskich rodzin.
Dzięki realizacji projektu 3281 osób zetknęło się bezpośrednio z pracownikami/mieszkańcami Fundacji poprzez uczestnictwo we wspólnych przedsięwzięciach oraz udział w przedstawieniach teatralnych; podpisano 7 nowych umów na wolontariat; odbyło się 30 zajęć doskonalących spektakle Teatru Lalek, które były prowadzone przez doświadczonych aktorów; zmodyfikowano 1 scenariusz zajęć; zwiększono zespół osób prowadzących spektakle o 4 osoby; Zarząd Fundacji rozpoczął przygotowania do poszerzenia odpłatnej działalności pożytku publicznego o prowadzenie edukacyjnych zajęć teatralnych. W ramach oceny naszych działań prosiliśmy osoby dorosłe o wypełnianie ankiety. Otrzymano 213 ankiet zwrotnych, w tym 204 osoby oceniły spektakl na 5 (w skali 1-5), 8 osób na 4, a jedna na 3. 211 osób uznało te zajęcia za potrzebne.
Warto zamieścić przykładowe wypowiedzi:
„Zajęcia super, dzieci siedziały jak zaczarowane. Bardzo potrzebne są takie zajęcia. Tym bardziej, że w szkole są dzieci z niepełnosprawnością”
„Taka forma zajęć najbardziej przemawia do dzieci. Jest to problem, o którym trzeba jak najwięcej z dziećmi rozmawiać, pokazywać, wyjaśniać.”
Przedstawienia teatralne i późniejsze spotkania z dziećmi przynoszą wiele ciekawych sytuacji, cytujemy wybrane opisy lub wypowiedzi, które zostały przygotowane przez aktorów lub animatorów projektu:
„Pani nauczycielka tydzień po spektaklu, mówiła, że dzieci wracają do tematu. Jedna dziewczynka na forum klasy podzieliła się, że ma brata z zespołem Downa. Nigdy wcześniej o tym nie mówiła. Nie było okazji, a teraz poczuła się ośmielona. Po spektaklu dzieci miały wrażenie, że znają już kogoś z zespołem Downa i było to skojarzenie pozytywne.”
„Pani nauczycielka dziękując za spektakl, podzieliła się, że pracowała w przedszkolu integracyjnym, do którego uczęszczały też dzieci niewidome: Z integracją dzieci nie było żadnych problemów. Gorzej z rodzicami dzieci zdrowych. Pytali, czy ich dziecko musi siedzieć z tym niepełnosprawnym? Jakby zapomnieli, że zapisali dziecko do przedszkola integracyjnego. Nauczycielka zasugerowała, że również rodzicom przydałyby się takie zajęcia.”
„Dzieci nurtuje wiele wątpliwości związanych z niepełnosprawnościami, choć nie zawsze potrafią je precyzyjnie sformułować. Pomoc w nazwaniu tych uczuć dla niektórych może być przeżyciem małego katharsis.”
„W czasie jednego ze spotkań z dziećmi zaskoczyło nas to, że pierwsze pytanie po scence nie dotyczyło, tego co dzieci zobaczyły, ale brzmiało: A czym zajmuje się Fundacja? Ile jest takich domów w Polsce?”
„Zdarzało się, że dzieci reagowały śmiechem w reakcji na pojawienie się Marty – lalki z zespołem Downa – ale potem w sposób bardzo naturalny same wyciszały się i śledziły akcję.”
„W jednej ze szkół w Otwocku dzieci dużo dzieci miało kontakt z osobami niepełnosprawnymi. Część grupy znała język Braille’a ze szkoły, mimo że szkoła nie jest placówką integracyjną. Dzieci słuchały historii w ogromnym skupieniu, pomagały bohaterom w trakcie spektaklu i miały bardzo dużo pytań do Marty. Jedna z dziewczynek podeszła po spektaklu do prowadzących, żeby powiedzieć <Bardzo bym chciała poznać kogoś niewidomego.”
„Dzieci wychodząc z sali żegnały się i dziękowały w języku migowym. Niektóre mówiły – Dziękujemy! – Bardzo fajne zajęcia! Inne po prostu przytulały się.”
Jedną z ciekawostek jest przedsięwzięcie, w którym Teatr Lalek z Niepełnosprawnością z Wrocławia – Tomek i Malwina, zachęcają podróżujących wrocławską komunikacją miejską do dobrych zachowań względem osób niepełnosprawnych (wrzesień 2016)
SKRÓCONY OPIS PROJEKTU
Projekt polega na realizacji zajęć edukacyjnych wśród dzieci (5-12 lat) i młodzieży szkolnej (13-17 lat) z wykorzystaniem nowatorskich metod. Celem zajęć jest uwrażliwianie dzieci (1350 os.) i młodzieży (576 os.) na problem dyskryminacji osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz potrzebę ich akceptacji. Wykorzystane metody obejmują: warsztaty (36) oraz Teatr Lalek z niepełnosprawnością (90 spektakli), w tym nauka elementów języka migowego i posługiwanie się codziennym sprzętem używanym przez osoby z niepełnosprawnością. Pilotażowo zastosowane zostaną lalki-zabawki z niepełnosprawnością. Dzięki temu dzieci i młodzież oswoją się z innością, zobaczą co łączy i poznają najważniejsze fakty. Uczestnicy będą mogli spotkać osoby z niepełnosprawnością intelektualną oraz podjąć działania wspólnie z nimi lub na ich rzecz zgodnie z własną inwencją. Projekt realizowany będzie przez 16 m-cy w małopolskim, wielkopolskim, dolnośląskim. przez Fundację Przyjazny Dom, Fundację L’ARCHE oraz The World of Puppets z Islandii.
Zapraszamy na Facebook Projektu.
LIDER PROJEKTU – FUNDACJA PRZYJAZNY DOM IM. S. JABŁONKI
Fundacja Przyjazny Dom im. Stanisława Jabłonki prowadzi działania na terenie woj. dolnośląskiego na rzecz dorosłych osób z niepełnosprawnością mające na celu poprawę jakości ich życia. Od 8 lat stale prowadzi placówki całodobowego i dziennego pobytu dla os. z niep. intelektualną: Dom Pomocy Społecznej (24 os.), Środowiskowy Dom Samopomocy (30 os.), Mieszkanie Chronione (6 os.). Od kilku lat realizuje także program „Kawiarenka Muzyczna”, którego celem jest aktywizacja zawodowa i społeczna osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz ich integracja ze środowiskiem lokalnym, w tym z młodzieżą (do tej pory w działaniach wzięło udział ok. 50 osób młodych). Fundacja prowadziła także współpracę z lokalnymi szkołami i liceami w zakresie wolontariatu szkolnego (łącznie ok. 60 osób). Ponadto od 3 lat, we współpracy z MOPS we Wrocławiu, wydaje żywność z Banku Żywności.
PARTNER PROJEKTU – THE WORLD OF PUPPETS
The World of Puppets ma siedzibę w Islandii, a jej dyrektor artystyczny Bernd Ogrodnik jest znaczącą postacią w świecie lalek od 1986 roku. Obecnie pracuje jako Mistrz Lalkarski w Teatrze Narodowym w Islandii. Bernd koncertował w całej Europie, Kanadzie, USA i Azji jako performer, reżyser, nauczyciel i wykładowca na międzynarodowych festiwalach teatrów lalkarskich, uniwersytetach i konferencjach. Ponadto jest aktorem-lalkarzem, dyrektorem spektakli oraz twórcą marionetek, lalek, masek dla różnych teatrów i oper na całym świecie, kolekcjonerów, muzeów, reklam, telewizji i filmu.
Więcej informacji: Facebook – Bernd Ogrodnik
SPOTKANIE PARTNERÓW I SZKOLENIE Z BERNDEM OGRODNIKIEM
W dniach 22-26 czerwca 2015 r. gościliśmy w Polsce Bernda Ogrodnika i Hildur Jonsdottir. Pobyt w Polsce był pełen spotkań: w Konstancinie, w Białymstoku i we Wrocławiu. A ich celem była dalsza praca nad kontynuacją przedsięwzięcia. Pomimo tego, że projekt się kończy, mamy wrażenie, że tak naprawdę dopiero się zaczyna. W dniach 25-26, w szkoleniu prowadzonym przez Bernda Ogrodnika uczestniczyły osoby prowadzące zajęcia z dziećmi z wykorzystaniem Teatru Lalek z Niepełnosprawnością oraz osoby zainteresowane tą działalnością z Fundacji L’ARCHE i Fundacji Przyjazny Dom. Szkolenie dotyczyło doskonalenia warsztatu lalkarza, ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności nawiązywania i budowania relacji z widzem. Przepracowane zostały takie tematy jak: przygotowanie do przedstawienia, utrzymywanie siebie i lalki w dobrej kondycji, ocena widowni i oszacowanie potencjalnych potrzeb widzów, zdobycie wiedzy umożliwiającej udzielanie rzetelnych odpowiedzi dzieciom, radzenie sobie z trudnymi pytaniami i sytuacjami w trakcie przedstawień itd. Uczestnicy bardzo wysoko ocenili wartość warsztatów, które były wyjątkowo przydatne na tym etapie pracy, czyli po zebraniu przez lalkarzy dość sporego doświadczenia w terenie.
DRUGA WIZYTA PARTNERÓW Z ISLANDII
W dniach 10-16 lutego 2015 gościliśmy w Polsce naszych partnerów z Islandii. Czas poświęcony był na intensywne podsumowywanie dotychczasowych działań i planowanie dalszych przedsięwzięć. Uczestnicy spotkań z Fundacji L’ARCHE i z Fundacji Przyjazny Dom jednogłośnie uznali konieczność kontynuowania tej formy pracy z dziećmi. Zapotrzebowanie i zainteresowanie znacznie przekroczyło nasze projektowe możliwości. Przykładem tego niech będzie fakt, że jedna ze szkół w Poznaniu prosiła o przeprowadzenie zajęć w 16 klasach, a my mogliśmy zrobić je tylko w dwóch.
INFO NA KONIEC 2014
Plan spektakli teatralnych jest realizowany „pełną parą”. We Wrocławiu przeprowadzono wszystkie założone przedstawienia dla dzieci. Do 30 listopada 2014 zrealizowano 48 spektakli, w których uczestniczyło 1155 dzieci. 20 placówek samo zgłosiło się do udziału projekcie; 95% miejsc do których zgłaszaliśmy się z propozycją spektaklu, akceptowała propozycję. Odbiorcami przedstawień były tak jak zakładaliśmy dzieci w wieku 6-12 lat. Odwiedzaliśmy szkoły i przedszkola.
Z naszej perspektywy możemy obserwować bardzo duży wzrost zainteresowania spektaklami. Szkoły i przedszkola chętnie zapraszają nas do siebie po raz kolejny, a nauczyciele i wychowawcy opowiadają o naszych wizytach co skutkuje kolejnymi telefonami i mailami z pytaniami o możlwość wystawienia przedstawienia. Nauczyciele są zachwyceni ideą, zapraszają nas do klas, które przygotowują się na przyjęcie koleżanki/kolegi z niepełnosprawnością. Wspominają, że bardziej niż dzieci bali się tego tematu, a okazało się, że zajęcia przez nas przeprowadzane otwierają im drzwi do rozmów o niepełnosprawności.
Ponadto zgłosiło się do nas wrocławskie stowarzyszenie rodziców dzieci z Zespołem Downa, które pomagało nam organizować przedstawienia w szkołach i przedszkolach, do których uczęszczają ich dzieci. Mówili oni o wielkiej wartości tego, w jaki sposób opowiadamy o niepełnosprawności i bardzo zaangażowali się w pomoc w organizacji przedstawień. Recz, której nie udało nam się zachować w ramach projektu to deklarowane terytorium. Byliśmy wręcz atakowani telefonami z miast Polski leżących w innych województwach. Wielu nauczycielom, pedagogom, katechetom bardzo zależało na tym, byśmy pojawili się w ich miejscach pracy.