Reportaż z domu L’Arche w Warszawie

Na blogu Grudzień to Ludzie ukazał się reportaż Pana Adriana Boguskiego z pobytu w naszym domu w Warszawie. Za zgodą autora cytujemy tekst w całości. Polecamy też lekturę innych materiałów na tej stronie, która przywraca nam wiarę w człowieczeństwo.

Adrian Boguski

O pewnym domu z Radości

  1. Dom

W Radości jest taki dom, w którym jeszcze nikomu nie udało się policzyć wszystkich okien. Ten dom był wcześniej mieszkaniem. I to na zupełnie innej ulicy. Jak mieszkanie mogło stać się domem? Potrzeba było dużo miłości. Mieszkała w nim Asia Garlicka[1], która pewnego dnia koniecznie chciała odwiedzić w szpitalu swojego ciężko chorego tatę. Nie mogła jednak się z nim spotkać, bo sama miała katar i męczyło ją straszne przeziębienie. Poprosiła więc znajomą, panią Szelągowską, żeby wytłumaczyła ją przed tatą. Asia tego dnia miała także spotkanie grupy „Wiara i światło”[2] u Jurka, na które też nie mogła pójść. Choroba krzyżowała plany w dwójnasób i zapowiadało się, że resztę dnia spędzi samotnie.

Wczesnym popołudniem jednak w mieszkaniu rozbrzmiał dzwonek u drzwi. To przyszła Czesiunia, drugi dzwonek – Gosia. Dopiero kiedy były obie, oznajmiły, że tata Asi odszedł. Od razu zadzwonił trzeci dzwonek, to Bernard, czwarty – przyszli Jurek i reszta. Asia została sama i jednocześnie nigdy nikt już jej nie opuścił. Straciła tatę, najbliższą osobę, jaką miała i jednocześnie nigdy nie pozostała bez rodziny. Właśnie od tamtej pory mieszkanie zaczęło się rozrastać. Coraz szybciej i szybciej. Rodzina nigdy nie zmalała, choć zmieniała swoich członków. Niektórzy musieli odejść do większych mieszkań, zarezerwowanych wysoko nad nami. Odeszła też Asia. Dokładnie w 2011 roku. I chyba wiele zdziałała na górze, bo już sześć lat później z mieszkania na Parkowej, powstał dom w Radości, w którym nigdy nikomu nie udało się policzyć wszystkich okien.

  1. Arka

Spędziłem wieczór z mieszkańcami Arki, jednej z najmłodszych spośród wszystkich domów L’Arche w Polsce. Inne takie domy znajdują się w Śledziejowicach, Poznaniu, Wrocławiu i Gdyni. W Radości poznałem Agnieszkę modystkę, Piotrka gitarzystę, Elę zegarmistrzynię, Bartka czytelnika, Asię hafciarkę, Piotrka rysownika, Krzyśka, który jest od zawsze, Jolę kierowniczkę i Krzyśka, który jest od sierpnia. To właśnie on mnie powitał, nazwijmy go Krzyśkiem szatynem. Od razu, kiedy do mnie podszedł, zaraz za nim nieśmiało i z bezpiecznej odległości pomachał do mnie Piotrek gitarzysta. Zaraz przyszedł też Krzysiek, który jest od zawsze – nazwijmy go Krzyśkiem brunetem. Dom poznał, kiedy ten był jeszcze mieszkaniem Asi Garlickiej. Dwanaście lat temu właśnie na Parkowej w ramach ruchu „Wiara i światło” spotykały się osoby z niepełnosprawnością intelektualną wraz ze swoimi rodzinami i przyjaciółmi. Krzysiek odwiedzał wtedy Asię i wspólnie wychodzili na spacery, albo do kościoła. Podczas tych spotkań narodził się pomysł, żeby powstał dom Arki, na wzór francuskich L’Arche, które miały już swoje pierwsze wspólnoty w Polsce. Ich główną cechą jest wspólne mieszkanie osób z niepełnosprawnością intelektualną z asystentami, którzy na co dzień im towarzyszą. Domy L’Arche w Polsce są również centrami, do których na różnego rodzaju zajęcia i terapie udają się osoby z niepełnosprawnością intelektualną, mieszkające na co dzień poza Arką.

Krzysiek szatyn oprowadził mnie po salonie, w którym wszyscy wspólnie spędzają wieczory. Taka zresztą jest zasada Arki – wszystko robimy wspólnie i każdy na miarę swoich możliwości. Krzysiek, Jola i Krzysiek na co dzień wiele się uczą od reszty domowników. Tak więc Krzysiek szatyn oprowadzał mnie po salonie. Na fotelu siedziała sobie Jola z Agnieszką modystką, a za nimi przy kominku wygrzewał się Piotrek rysownik. Zaraz obok, przy stole, za stertą kolorowych magazynów siedział Bartek czytelnik, a naprzeciwko, na kanapie – trochę leżała, a trochę siedziała – Ela zegarmistrzyni, która pilnowała, żeby Asia nie zapomniała się całkowicie w wyszywaniu nowej kolorowej ozdoby i żeby na czas poszły na kolację.

Przysiadłem się do Agnieszki, która nigdy rano nie wychodzi z pokoju, dopóki nie dopasuje odpowiednio ubrań i biżuterii. Pochwaliła mi się swoim długim srebrnym naszyjnikiem. Lubi mieć też pomalowane paznokcie. Agnieszka ma apetyt na życie! Uwielbia kawę, wyłącznie czarną, którą pije zaraz po śniadaniu i kiedy sama jest już wystrojona prawi komplementy innym mieszkańcom Arki. Przegląda się w lustrach pozbawionych próżni. Gdy rozmawialiśmy wieczorem, Aga nadal powtarzała Krzyśkowi szatynowi, że jest bardzo ładny i dobrze wygląda w swoim nowym szarym swetrze. Jolę chwaliła za piękne włosy. Ja również dowiedziałem się od Agnieszki, że mam ładny uśmiech.

Kiedy Krzysiek szatyn opowiada mi o tym, że nigdy jeszcze nie poznał osoby, która tak bardzo doceniałaby innych, Agnieszka przekonana o swojej racji pyta: „A może nie jesteś zadowolony?…” Krzysiek jest i to bardzo. Jeszcze nikt nigdy nie powiedział mu tyle razy, że jest bardzo dobrym kierowcą. Podziękowaliśmy kiedyś komuś bliskiemu, kto prowadzi auto, za to, że bezpiecznie dowozi nas do celu? Właśnie. Aga robi to kilka razy w ciągu dnia. Zresztą z kawą jest podobnie. Rankiem Krzysiek zrobił Agnieszce jej ulubiony ciepły napój, a Agnieszka jeszcze popołudniu podkreślała, jaką pyszną i najlepszą na świecie kawę zaparzył dla niej Krzysiek. Nawet teraz, kiedy o tym wspomina, Agnieszka powtarza: „Ale naprawdę była pyszna, Krzysiu, takiej jeszcze nie piłam”. Kolejna niepowtarzalna i najlepsza na świecie kawa przydarzy się Agnieszce następnego ranka, a ten, kto ją zaparzy, cały dzień będzie nosił zaszczytny tytuł najlepszego na całym świecie baristy z Radości.

Podczas naszej rozmowy każdy zajęty jest sobą, a Piotrek rysownik, wygrzewając się przy kominku, co jakiś czas pokrzykuje do Bartka: „A tego biedaka rączka boli. Odpocznij i nie denerwuj się, kochany”. Najwidoczniej martwi się o te ciągłe przewracanie stron przez czytelnika. My z Agnieszką rozmawiamy zaś dalej. Aga postanowiła, że opowie mi, jak wygląda plan zajęć domu w Radości. W poniedziałek przychodzi Ania i wszyscy lepią naczynia w glinie. Zza fotela słychać Piotrka: „Rączka boli, denerwuje się, biedny. Niech się nie denerwuje”. Jak już ulepi się naczynie, trzeba je osuszyć i wypalić dla utwardzenia. Później, dzięki szkliwieniu ulubione miski Agi stają się błyszczące i kolorowe. Na koniec znowu trzeba je wypalić, aby były trwałe. Wszystkie kubki, miski i talerzyki mieszkańcy Arki podarowują swoim przyjaciołom w prezencie.

Asia i Ela wołają mnie do siebie. Asia pracuje nad nową haftowaną ozdobą, która zostanie oprawiona i stanie się upominkiem dla któregoś z przyjaciół Arki. Piotrek rysownik krzyczy w międzyczasie, żeby Bartek nie dokuczał Piotrkowi. Kiedy pytam Asię o jej pasję, do rozmowy włącza się Ela i chwali mi się, że świetnie gra na flecie. A kiedy Piotrek gitarzysta słyszy, że rozmawiamy o upominkach i talentach, od razu przynosi wykonaną przez niego styropianową choinkę. Świeci bez żadnej elektryczności, bo Piotrek powkłuwał w nią szpileczki z mieniącymi się cekinami. Zanim Piotrek skończy pokazywać mi swoją choinkę, Bartek zaczyna głośno komentować oglądany magazyn. Podchodzę do stołu. Wielki stos gazet jest tylko malutkim fragmentem całej kolekcji magazynowych zdobyczy Bartka. Jego ulubionymi są katalogi mieszkaniowe. Bartek lubi wiedzieć, co jest modne i jak urządza się teraz mieszkania. Myślę, że już nie raz asystenci skorzystali z wiedzy Bartka, gdy chcieli kupić nowe krzesła albo kanapę. Kiedy jestem przy Bartku, Piotrek rysownik znowu zatroskany zwraca się do niego: „Nie denerwuj się biedaku”, a ja pytam czytelnika, jak udało mu się uzbierać tyle gazet. Okazuje się, że Bartek po prostu często spaceruje po Radości i wiele z jego przechadzek kończy się wizytą w ulubionym kiosku. Żeby jednak nie zostawić mnie z poczuciem, że zajmuje się jedynie układaniem stosów z gazet, które stwarzają na stole nieco bałaganu, Bartek opowiada, że bardzo lubi porządkować magazyny, gry i książki na półkach. Na koniec dnia nic nie jest pozostawione bez uprzątnięcia.

Wracając do Agnieszki, zahaczam jeszcze o leżącego przy kominku Piotrka rysownika. Kiedy pokazuje mi swoją wersję Świętej Rodziny, od razu przypominają mi się kreski Picassa czy Braque’a. Bez wątpienia Piotrek czerpie inspiracje z kubizmu.

Agnieszka opowiada mi, jak spędzają kolejne przedpołudnia. Skończyliśmy na ceramice. We wtorek przychodzi Bartek instruktor i przynosi swoje instrumenty. Wszyscy grają i śpiewają. W środę Jarek prowadzi zajęcia, na których opowiadają sobie historie. We czwartek tańczą albo wykonują prace ręczne, jak choinki i bombki na zbliżające się święta albo albumy na zdjęcia. W piątek poświęcają się natomiast pracom plastycznym, Krzysiek rysuje, a Asia wyszywa swoje kolorowe ozdoby. W soboty wspólnie sprzątają, Asia szczególnie lubi dbać o porządek. Gdyby odwiedziła kogoś z was, to zaparzyłaby sobie najpierw herbatkę, a później wyrzuciłaby śmieci. W niedziele wszyscy idą do kościoła.  – Teraz nie można – przypomina Agnieszka – dlatego Kościół mamy w domu. – Dokładnie – podkreśla Jola – Kościół mamy w domu – a ja korzystam wtedy z okazji i pytam, czym dla niej jest Arka.

  1. Jola

„W Arce szukam odpowiedzi na pytanie, co to znaczy, że jestem człowiekiem? Co o tym świadczy – intelekt, bogactwo, sława, czy jeszcze coś innego? Może to nasza zwykła codzienna obecność. Dzięki moim domownikom patrzę na świat innymi oczami. Spotykam naszą Asię i na przykład podczas rekolekcji wielkopostnych pytam jej, czy chce pójść do spowiedzi do o. Sylwestra czy o. Damiana, a Asia mówi – do Jezusa. To cała istota. Po sześciu latach studiów teologicznych to wiem, ale dla Asi to oczywiste i prawdziwe od zawsze. Kiedy siedzimy razem w kościele, Asia nie pyta mnie o komunię, ale kiedy dostanie Jezusa. Znowu cała istota eucharystii w prostym pytaniu. Zapytałam kiedyś Asi, skąd ona to wie, a ona opowiedziała: „Wiem, po prostu”. Ona to wie, a ja muszę dochodzić do tego latami. Posiedzę sobie czasem obok Asi i może na mnie też spłynie taka wiedza, po prostu i bez niepotrzebnych dopowiedzeń”.

  1. Rodzina

Popołudnia wszyscy również spędzają razem. Po obiedzie, kawce i herbatce najczęściej wychodzą na dwór. Agnieszka wsiada na swój trzykołowy rower, na którym nikt nie potrafi wykręcać takich ósemek jak ona. A to nie lada sztuka. Niejeden mieszkaniec Arki wjechał już trzykołowcem w krzaki. Asia jeździ za to na tandemie, na którym kiedyś pedałowała z mamą. Teraz zazwyczaj jej rowerowym partnerem jest któryś z Krzyśków.

Kiedy pytam, o której jest w Arce pobudka, bo tyle zajęć musi wypełniać dzień od samego rana, wszyscy wysyłają mnie do Eli. Ona panuje w domu nad czasem. Pokazuje mi swój piękny niebieski zegarek, który jest jednym z jej robiącej wrażenie kolekcji. Niektóre dostaje, a inne kupuje sobie sama. Ela wstaje najwcześniej. Zawsze już o siódmej jest na nogach, gotowa do porannych zajęć. Musi jednak czasami poczekać na śpiochów, którzy wylegują się do ósmej. Najbardziej lubi spędzać czas z Kasią, która przychodzi do Arki na noc. Niekiedy razem z Krzyśkiem brunetem jeżdżą też razem do swoich rodzin na warszawskim Żoliborzu. W tle znowu Piotrek uspokaja Bartka: „Nie denerwuj się, biedaku. To zabronione”. Ela przypomina jeszcze, że kiedy wszyscy już wstaną, zjedzą śniadanie i wypiją kawę, nie zaczynają dnia bez porannej modlitwy. Ważny jest rytm dnia, dzięki któremu wszyscy mieszkańcy czują się w Arce bezpiecznie.

Ela zmęczona już nieco po całym dniu wyszła z salonu, a do mnie podszedł Piotrek, który cały czas towarzyszył mi w rozmowach z domownikami. Piotrek jest najświeższym mieszkańcem Arki. Przyjechał z Łodzi niespełna trzy miesiące temu. Opowiedział mi, że właśnie w Łodzi ma mamę, a tata jest już tam (wskazał palcem do góry). Dwa miesiące temu zaczął uczyć się grać na gitarze i idzie mu tak dobrze, że razem z Krzyśkiem brunetem grają już wspólnie niektóre piosenki. Piotrek, jak wielu facetów, lubi samochody. Ale jego pasja związana z motoryzacją nie jest tak banalna jak innych. On uwielbia, kiedy auto lśni czystością. Bez pytania zabiera z garażu wiadro, płyn, gąbkę i myje arkowy samochód. Nie znosi za to codziennego mycia zębów. Krzysiek szatyn musi go do tego zmuszać, dlatego Piotrek niekiedy nazywa go swoim tatą.

Krzysiek też zresztą trafił do Arki niedawno, bo dopiero w sierpniu. Porzucił pracę w korporacji, wyjechał do Wielkiej Brytanii, by tam pomagać osobom niepełnosprawnym i po roku znalazł Arkę. Ale pierwszy raz postanowił zrobić coś ze swoim pragnieniem pomocy innym, kiedy usłyszał rozważania dotyczące uczynków miłosierdzia względem duszy i ciała, przygotowane przez Abp Rysia, podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.

„Wtedy poczułem, że chce żyć obecnością dla innych, na całego, a nie kiedy po południu wyjdę z pracy. Myślę, że życie jest bardzo krótkie i można spędzić je zdobywając pieniądze czy uznanie albo wspinać się po kolejnych szczeblach kariery korporacyjnej, ale dla mnie najważniejsze jest być dla drugiego człowieka. Takie miejsce jak Arka pozwala dać z siebie, ale jeszcze więcej mogę nauczyć się od moich domowników – spontaniczności, prostego patrzenia na wiele rzeczy, czy prostego przeżywania swojej codzienności. Mimo że każdy dzień to określony schemat zajęć, nigdy nie usłyszałem od Agnieszki czy Piotrka, że nie lubią swojego życia. Tu codziennie chce się żyć. Tutaj nie ma mowy o tym, żeby ktoś krytykował za coś samego siebie. Tu uczę się być wdzięcznym za najzwyklejsze rzeczy, tak jak robi to na przykład Agnieszka. W Arce tworzymy rodzinę. Mamy szczególne obowiązki względem jednej osoby, jak na przykład ja wobec Piotrka. Kiedy gdzieś wyjeżdżamy pomagam mu się spakować albo sprawdzam, czy będzie miał wystarczająco dużo pasty do zębów, ale to nie znaczy, że zapominam o innych. Wszyscy jesteśmy tu razem”.

Krzysiek opowiedział mi też razem z Piotrkiem o tym, jak kończą dzień. Po umyciu zębów Piotrek modli się za dziewczyny, które nazywa „kochajami”, bo bardzo je kocha. Po modlitwie jest kąpiel, a przed samym snem czytanie. Aktualnie domownicy słuchają „Opowieści z doliny Muminków”. I tak kończy się dzień w domu, w którym jeszcze nikomu nie udało się policzyć wszystkich okien.

Post Scriptum

Dom Arki jest nie tylko miejscem wspólnego zamieszkania asystentów Krzyśka, Joli, Krzyśka i Kasi, Oli, Agnieszki (które nie były obecne podczas moich odwiedzin) z podopiecznymi Piotrkiem, Agnieszką, Asią, Elą, Piotrkiem i Bartkiem, lecz tworzy także, należący do wspólnoty L’Arche, punkt wsparcia dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, które na co dzień razem z rodzinami lub samodzielnie mieszkają poza Arką. W sumie skupia około 25 osób z różnym stopniem niepełnosprawności. Niemal wszyscy dzisiejsi mieszkańcy domu w Radości właśnie dzięki zajęciom, warsztatom i dniom adaptacyjnym organizowanym przez fundację L’Arche Warszawa podjęli decyzję o zamieszkaniu w Arce. Przede wszystkim chodzi jednak o relację i obecność, którą nawzajem wszyscy goście i mieszkańcy domu mogą się obdarowywać.

Obecnie Arka może działać dzięki dofinansowaniu z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnoprawnych. Trzyletni projekt „Jesteśmy u siebie” umożliwia prowadzenie domu, natomiast roczne dofinansowanie z inicjatywy „Razem możemy więcej” zapewnia wsparcie asystenckie osobom z niepełnosprawnością, które mieszkają samodzielnie lub z rodziną. Było jednak również tak, że dom utrzymywał się bez zewnętrznego wsparcia, dzięki darowiznom czy sprzedaży wyrobów, które wykonują wszyscy domownicy.

Z racji panującej pandemii trudno mówić o wolontariacie, który można byłoby podjąć w L’Arche, ponieważ domownicy Arki nie powinni obecnie przyjmować nowych gości. Można jednak zaoferować swoją pomoc na przykład w formie spaceru z którymś z mieszkańców z Radości, przy zachowaniu odpowiednich wymogów sanitarnych, czy pomoc w uporządkowaniu ogrodu. Jeżeli zaś chcielibyście wesprzeć L’Aarche w Warszawie finansowo, można przeznaczyć swój procent podatku, kupić jedno z rękodzieł któregoś z artystów, zamówić kartki świąteczne, czy po prostu wpłacić darowiznę.

Fundacja L’Arche – Wspólnota w Warszawie

Nr konta: 07 2130 0004 2001 0676 4914 0002 (VW Bank)

Tytuł wpłaty: prowadzenie domu i asystentury indywidualnej

dla przelewów zagranicznych: PL09 2490 0005 0000 4600 8800 1380, SWIFT: ALBPPLPW

A kiedy minie już pandemia i chcielibyście dowiedzieć się, jak można zostać asystentem, wolontariuszem, albo po prostu wpadać do Radości co jakiś czas i wyjść z Agą, Piotrkiem albo Bartkiem po nową gazetę, zajrzyjcie na https://www.larche.org.pl/warszawa/, piszcie na warszawa@larche.org.pl lub dzwońce pod numer 512 933 244.

Z racji pandemii ja również nie mogłem być w Arce fizycznie. Moimi nogami, oczami i szyją był Krzysiek brunet, który nosił ze sobą komputer razem ze mną na ekranie po całym salonie. Jestem mu za to wdzięczny. Dziękuje za to spotkanie wszystkim domownikom Arki.


[1] Córka Romana Garlickiego, który pracował na uruchomieniem tzw. mieszkań grupowych, które współdzieliłby osoby z niepełnosprawnością intelektualną wraz z opiekunami i rodziną. Razem z Joanną należeli do pierwszej wspólnoty ruchu Wiara i Światło. Joanna była osobą z zespołem Downa. Po śmieci jej ojca, to właśnie w kręgu osób opiekujących się Asią wytworzyła się inicjatywa wspólnoty L’Arche w Warszawie.

[2]Międzynarodowy ruch świecki, związany z Kościołem katolickim, oparty na pracy z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie. Wspólnoty składają najczęściej z grupy 10-40 osób niepełnosprawnych intelektualnie, ich przyjaciół i rodziny, spotykających się przynajmniej raz w miesiącu.

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email
Wspierają L'Arche Polska (L'Arche Poland is supported by)

Regulamin płatności

Na stronie internetowej udostępniamy naszym Darczyńcom mechanizm płatności elektronicznych. Dostępne formy płatności to:

a. Karty płatnicze: Visa, Visa Electron, MasterCard, MasterCard Electronic, Maestro
b. Płatności online
c. Płatności mobilne BLIK

W zależności od opcji wybranej przez Darczyńcę, podmiotem świadczącym obsługę płatności online drogą elektroniczną jest PayPro S.A. (Przelewy24) lub Autopay S.A. (pozostałe formy płatności).

W przypadku wystąpienia konieczności zwrotu środków za transakcję dokonaną przez wpłacającego kartą płatniczą przyjmujący wpłatę dokonana zwrotu na rachunek bankowy przypisany do karty płatniczej Wpłacającego.

Nasza strona używa plików cookies (tzw. ciasteczek) w celu zapewnienia Użytkownikom odpowiedniej funkcjonalności. Mechanizm cookies nie jest wykorzystywany do pozyskiwania jakichkolwiek informacji o użytkownikach serwisu, ani śledzenia ich nawigacji. Pliki cookies nie przechowują żadnych danych osobowych, ani innych informacji pozwalających na identyfikację Użytkowników. Niektóre elementy naszej strony łączą się z zewnętrznymi serwisami (np. YouTube lub Google Maps), które podobnie wykorzystują pliki cookies do własnych celów. Każdy użytkownik może usunąć „ciasteczka” lub całkowicie zablokować możliwość korzystania z nich w ustawieniach przeglądarki. Więcej informacji zawiera nasza Polityka prywatności.

Polityka prywatności / Ochrona danych osobowych

Polityka prywatności

Fundacja L’Arche szanuje prywatność Użytkowników odwiedzających naszą stronę internetową. Gromadzone w dziennikach logów dane są wykorzystywane tylko i wyłącznie do celów administrowania serwisem. Nie identyfikujemy użytkowników strony i żadne dane identyfikacyjne nie są przekazywane do jakiegokolwiek innego podmiotu.

Gromadzenie danych

Zgodnie z przyjętą powszechnie praktyką, przechowywane są zapytania https kierowane do naszego serwera. Oznacza to, że znamy publiczne adresy IP, z których Użytkownicy przeglądają treści na naszej stronie. Przeglądane zasoby identyfikowane są poprzez adresy URL w związku z tym przetwarzane mogą być też:

  • czas nadejścia zapytania,
  • czas wysłania odpowiedzi,
  • nazwa stacji klienta – identyfikacja realizowana przez protokół https,
  • informacje o błędach jakie nastąpiły przy realizacji transakcji https,
  • adres URL strony poprzednio odwiedzanej przez użytkownika w przypadku, gdy wejście na naszą stronę internetową nastąpiło przez odnośnik,
  • informacje o przeglądarce Użytkownika.

Przetwarzane dane nie są kojarzone z konkretnymi osobami przeglądającymi stronę. Dla poprawy jakości naszego serwisu okazjonalnie analizujemy pliki z logami.

Wykorzystywanie danych

Zebrane logi przechowywane są przez czas nieokreślony jako materiał pomocniczy służący do administrowania stroną. Informacje w nich zawarte nie są ujawniane nikomu poza osobami upoważnionymi do administrowania serwerem www. Na podstawie plików logów mogą być generowane statystyki stanowiące pomoc w administrowaniu i zarządzaniu treścią strony internetowej. Nie zawierają one żadnych cech identyfikujących osoby odwiedzające stronę.

Pliki cookies

Nasza strona używa plików cookies (tzw. ciasteczek) w celu zapewnienia Użytkownikom odpowiedniej funkcjonalności. Mechanizm cookies nie jest wykorzystywany do pozyskiwania jakichkolwiek informacji o użytkownikach serwisu, ani śledzenia ich nawigacji. Pliki cookies nie przechowują żadnych danych osobowych, ani innych informacji pozwalających na identyfikację Użytkowników. Niektóre elementy naszej strony łączą się z zewnętrznymi serwisami (np. YouTube lub usługi Google), które podobnie wykorzystują pliki cookies do własnych celów.

Z poziomu przeglądarki internetowej wykorzystywanej przez Użytkownika możliwe jest samodzielne zarządzanie plikami cookies. m.in:

  • akceptowanie obsługi cookies, co pozwala Użytkownikowi na pełne korzystanie z możliwości oferowanych przez strony internetowe,
  • zarządzania plikami cookies na poziomie pojedynczych, wybranych przez Użytkownika stron internetowych,
  • selektywnego blokowania lub usuwania plików cookies.

Zasady szczegółowej konfiguracji i obsługi cookies w popularnych przeglądarkach internetowych można znaleźć na stronach ich twórców.

Ograniczenie lub wyłączenie w przeglądarce internetowej Użytkownika wykorzystania plików cookies może utrudnić lub uniemożliwić korzystanie z pełnej funkcjonalności naszej strony.

Odnośniki do innych stron

Nasz serwis zawiera odnośniki do innych stron internetowych. Nie ponosimy odpowiedzialności za zasady zachowania prywatności obowiązujące na tych stronach. Rekomendujemy zapoznanie się z polityką prywatności tam ustaloną. Niniejsza polityka prywatności dotyczy tylko strony internetowej zarządzanej przez Fundację L’Arche.

Ochrona danych osobowych

Podstawy prawne:

  1. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych (”RODO”).

Administrator danych

Administratorem Państwa danych osobowych jest Fundacja L’Arche Polska z siedzibą pod adresem: Śledziejowice 336, 32-020 Wieliczka, NIP: 6761068380, wpisana do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz do rejestru przedsiębiorców, prowadzonych przez Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS: 0000054452 (zwana dalej „Fundacją”). W sprawach związanych z przetwarzaniem Państwa danych osobowych prosimy o kontakt mailowy pod adresem: fundacja@larche.org.pl.

Cel, podstawa prawna i okres przechowywania danych

Formularz dla darczyńców

Dane osobowe zbierane za pomocą tego formularza przetwarzane są w następujących celach:

  1. budżetowania działań Fundacji – podstawą prawną tego przetwarzania danych jest art. 6 ust. 1 lit. b), c) i f) RODO – przepis ten pozwala na przetwarzanie danych osobowych, jeżeli Fundacja ma w tym usprawiedliwiony interes. Nasz interes w przetwarzaniu danych dla tego celu polega na planowaniu finansów Fundacji. Dane będą przetwarzane w tym celu przez czas niezbędny dla budżetowania;
  2. publicznych podziękowań dla darczyńców – podstawą prawną tego działania jest art. 6 ust. 1 lit f) RODO – usprawiedliwiony cel Fundacji to podziękowanie darczyńcom za ich wsparcie i zachęcenie innych osób do wsparcia Fundacji – w tym celu Fundacja może publikować listy darczyńców – w liście nie ma danych kontaktowych takich jak adres, mail czy telefon. Zwykle jest to imię i miasto. Jeżeli nie chcą Państwo być na takiej liście wystarczy zaznaczyć opcję, że „chce pozostać anonimowy” – mogą też Państwo zawsze wyrazić sprzeciw przeciw przetwarzaniu danych w tym celu, o czym piszemy niżej;
  3. budowania trwałej relacji z darczyńcami – podstawą prawną przetwarzania danych w tym celu jest art. 6 ust. 1 lit. f) RODO – nasz usprawiedliwiony cel polega na podziękowaniu darczyńcom za wsparcie, informowaniu darczyńców o działalności Fundacji realizowanej dzięki wsparciu przez nich udzielonemu oraz zachęceniu do kontynuowania wsparcia – w tym celu Fundacja może wysłać drobne upominki, podziękowania, zaproszenia na spotkania organizowane przez Fundację i inne informacje dotyczące jej działania – jeżeli wyrazisz na to zgodę również za pośrednictwem poczty elektronicznej;
  4. realizacji obowiązków księgowych i podatkowych Fundacji związanych z uzyskanymi darowiznami – podstawą prawną przetwarzania danych w tym celu jest art. 6 ust. 1 lit. b) i c) RODO w związku z przepisami prawa podatkowego i przepisami o rachunkowości.

Jeżeli poza złożeniem deklaracji przez formularz, faktycznie dokonają Państwo wpłaty darowizny, dane z umowy darowizny lub wpłaty będą łączone z danymi w formularzu dla darczyńców dla celów nr 3. i 4.

Formularze rekrutacyjne

Dane zbierane za pomocą tych formularzy przetwarzane są w celu realizacji procesu rekrutacji. Podstawą prawną przetwarzania danych w tym celu jest art. 6 ust. 1 lit. b) i f) RODO, a naszym usprawiedliwionym celem jest zatrudnienie odpowiednich pracowników. W toku rekrutacji, w szczególności w czasie rozmowy kwalifikacyjnej, mogą być zbierane również inne dane osobowe potrzebne do poprawnego i rzetelnego przeprowadzenia tego procesu.

Kontakt mailowy / Formularze kontaktowe i zgłoszeniowe / Formularze „newslettera”

Dane pozyskane w ten sposób będą przetwarzane przez Fundację w celu dokonania odpowiedzi na zagadnienia poruszone przez Państwa w mailu (np. odpowiedzi na pytanie) lub do informowania Państwa od działaniach Fundacji. Podstawą prawną tego przetwarzania danych jest art. 6 ust. 1 lit. b) i f) RODO, czyli usprawiedliwmy cel Fundacji polegający na zapewnieniu sprawnej komunikacji z Fundacją.

Przysługujące Państwu prawa

Sprzeciw (art. 21 RODO)

RODO w przypadku, jeżeli podstawą prawną przetwarzania danych osobowych jest usprawiedliwiony interes administratora (czyli art. 6 ust. 1 lit. f) RODO) pozwala osobie, której dane są przetwarzane na sprzeciwienie się dokonywaniu takich czynności.

Jeżeli dane są przetwarzane na tej podstawie dla celów marketingu bezpośredniego, to sprzeciw jest zawsze skuteczny– Fundacja nie będzie mogła dalej korzystać z tych danych dla tego celu. Jeżeli dane są przetwarzane na tej podstawie prawnej, ale dla innego celu to zgłaszając sprzeciw powinni Państwo wskazać szczególną sytuację, która powoduje, że nie chcą Państwo, aby Fundacja przetwarzała Państwa dane. Fundacja w takiej sytuacji musi ocenić zasadność Państwa żądania.

Inne prawa

Mogą Państwo:

  1. żądać dostępu do swoich danych osobowych oraz uzyskać ich kopię (art. 15 RODO).
    Oznacza to, że mogą Państwo dowiedzieć się od nas czy przetwarzamy Państwa dane, a jeżeli tak to również: po co je przetwarzamy (cele), jakie dane przetwarzamy (kategorie danych) komu je udostępniamy (kategorie odbiorców lub odbiorcy danych),  o przysługujących Państwu uprawnieniach związanych z przetwarzaniem przez nas danych, o tym jak długo będziemy te dane przetwarzać (okres lub sposób ustalenia tego okresu). Uprawnienie to obejmuje również prawo do uzyskania przez Państwo od nas kopii informacji jakie posiadamy. Nie dokonujemy zautomatyzowanego podejmowania decyzji w tym profilowania Państwa na podstawie posiadanych danych i nie przekazujemy Państwa danych poza obszar Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

     

  2. sprostować swoje dane (art. 16 RODO).
    Oznacza to, że jeżeli w zasobach informacji jakie o Państwu posiadamy jest błąd, możecie Państwo od nas żądać sprostowania tego błędu. Mogą też Państwo przekazać nam dodatkowe dane, jeżeli uważają Państwo, że dane jakie posiadamy są niekompletne. Natomiast w tym drugim przypadku to Fundacja będzie oceniać czy rzeczywiście dla celu przetwarzania potrzebujemy dodatkowych danych.
  3. żądać usunięcia danych osobowych (tzw. prawo do bycia zapomnianym) (art. 17 RODO).
    Oznacza to, że mogą Państwo żądać od nas, abyśmy usunęli dane jakie o Państwu posiadamy. Aby mogli Państwo skorzystać z tego uprawnienia konieczne jest, aby występowała jedna z poniższych okoliczności:
    1. Państwa dane osobowe nie są już niezbędne do celów, w których zostały zebrane lub w inny sposób przetwarzane;
    2. cofnęli Państwo zgodę, na której opiera się przetwarzanie i nie ma innej podstawy prawnej przetwarzania;
    3. wnieśli Państwo sprzeciw wobec przetwarzania danych osobowych i sprzeciw ten był skuteczny;
    4. Państwa dane osobowe były przetwarzane niezgodnie z prawem;
    5. Państwa dane osobowe muszą zostać usunięte w celu wywiązania się z obowiązku prawnego Fundacji.
  4. żądać ograniczenia przetwarzania danych (art. 18 RODO)
    Oznacza to, że w określonych przypadkach mogą Państwo od nas żądać, abyśmy przechowywali Państwa dane, ale bez dodatkowej zgody nie dokonywali na niż żadnych innych czynności. Przypadki o jakich mowa wyżej to:
    1. kwestionowanie przez Państwa prawidłowości danych jakie posiadamy – na czas potrzebny Fundacji do sprawdzenia tych danych;
    2. wniesienia przez Państwa sprzeciwu wobec przetwarzania danych – na czas potrzebny Fundacji do ustalenia zasadności sprzeciwu;
    3. sytuacja, kiedy Fundacja nie potrzebuje już Państwa danych, ale Państwo potrzebują tych danych dla ustalenia, dochodzenia i obrony roszczeń;
    4. sytuacja, kiedy okazałoby się, że Fundacja przetwarza dane niezgodnie z prawem, ale zamiast usunięcia danych żądają Państwo ograniczenia ich przetwarzania;
  1.  

Mają też Państwo prawo do wniesienia skargi do organu nadzoru – jest nim Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych.

Odbiorcy danych

Odbiorcami Państwa danych mogą być podmioty zapewniające Fundacji obsługę IT (serwery, poczta elektroniczna, zewnętrzni informatycy), doradcy i współpracownicy Fundacji (np. księgowi, prawnicy, podmioty wspierające procesy rekrutacji lub obsługi darowizn) oraz podmioty świadczące usługi pocztowe lub kurierskie.

Dobrowolność podania danych

Podanie przez Państwa danych poprzez formularz dostępny na stronie jest dobrowolne. Niepodanie danych w formularzu dla kandydatów na asystentów może spowodować brak możliwości wzięcia przez Państwa udziału w postępowaniu rekrutacyjnym.

Podobnie podanie danych przy wysyłaniu maila do Fundacji jest dobrowolne, ale niepodanie danych może spowodować brak możliwości odpowiedzi lub rozpatrzenia kwestii podniesionych w wiadomości. 

Skip to content